HISTORIA SZCZECINA
W VII–VI wieku p.n.e. istniała na tym terenie osada z okresu kultury
łużyckiej. Wzgórze Zamkowe jest zamieszkane nieprzerwanie od ok. 700
roku n.e., możliwe jednak, że ciągłość udokumentowanej źródłami historii
zasiedlenia tego miejsca sięga blisko 1850 lat. W czasach antycznych w
okolicach Szczecina istniała miejscowość o nazwie Susudata. Najstarsza
osada grodowa w Szczecinie ma metrykę plemienną sięgającą końca VIII
wieku. W IX wieku zbudowany został przez książąt słowiańskich gród
otoczony fosą, u którego podnóża rozwinęła się osada handlowo-rybacka. W
967 roku Mieszko I przyłączył Pomorze wraz ze Szczecinem do Polski.
Ówczesny Szczecin składał się z trzech części: grodu, podgrodzia i
portu. Do ok. 1005 r. Szczecin znajdował się pod zwierzchnictwem
Bolesława Chrobrego. Militarne zaangażowanie się polskiego władcy w
Czechach i konflikt z Niemcami zaktywizowały możnych pomorskich do
secesji. Antychrześcijańska rewolta połączona z buntem lokalnego
możnowładztwa spowodowały uniezależnienie się Szczecina i innych grodów
pomorskich. Pod koniec 1121 książę Bolesław Krzywousty ponownie
przyłączył Szczecin do Polski, a książę Warcisław I uznał polską
zwierzchność i złożył Krzywoustemu hołd lenny, zakładając dynastię
Gryfitów, która panowała w Szczecinie ponad 500 lat.
W 1181 miasto wraz z Pomorzem Zachodnim stało się lennikiem cesarza i
weszło w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W 1243 książę Barnim I
nadał Szczecinowi prawa miejskie.
W kolejnych latach miasto
nabywało kolejne tereny: w 1283 jezioro Dąbie, a w 1321 Police. W XIII
wieku Szczecin stał się miastem hanzeatyckim.
Na miejscu grodu
słowiańskiego w XIV wieku książę Barnim III Wielki wybudował swoją
siedzibę, tzw. „Kamienny Dom” oraz kaplicę św. Ottona. Na ten okres
datuje się także ukończenie kamienno-ceglanych murów miejskich wokół
miasta.
W 1474 w Szczecinie, po wygaśnięciu linii książąt
szczecińskich i wołogoskich władzę objął książę słupski Bogusław X,
który 4 lata później zjednoczył Pomorze Zachodnie,
a w 1491
przeniósł jego stolicę do Szczecina.
Jednak już w 1532 księstwo
zostało ponownie podzielone, a miasto stało się stolicą Księstwa
szczecińskiego.
W 1514 wprowadzono tu zakaz przyjmowania do cechu
krawców osób, które miały wendyjskie pochodzenie.